“Vertrouw de diagnose, NIET de prognose”
Geboeid kijk ik naar de Amerikaanse documentaire film met deze zin als kern in de zoektocht naar de samenwerking tussen lichaam en geest bij ziekte en gezondheid. Door inzichten uit de natuurkunde die ook op ons mensen van toepassing zijn, wij bestaan immers uit dezelfde bouwstenen, ontstaan inzichten over onze vergaande invloed op heling.
Het is alsof er (weer) een wereld open gaat in mijn bewustzijn: hoeveel angst draag ik bewust en onbewust met me mee, hoe vaak raak ik bevangen van angst die mijn hele systeem van vluchten of vechten activeert. De stress die dat teweeg brengt in mijn systeem is van grote invloed op de boodschap die ik mijzelf geef als start van mijn prognose op herstel.
Meteen denk ik aan de opleiding die ik heb afgerond: “In wezen ben je heel gebleven” een psycho- sensorische benadering bij traumabehandeling die een zelfde boodschap heeft: ” Het lichaam beweegt altijd naar gezondheid toe”. Juist dáárom is het zo belangrijk naar hulpbronnen te zoeken en deze te ankeren. Fysiek, mentaal, emotioneel, in gedrag en spiritueel. Het maakt wezenlijk niet uit of het om een lichamelijke ziekte, een psychisch trauma of een emotioneel kwetsuur gaat. Andere diagnose en behandelingsvorm, maar hetzelfde grond principe.
Dit maakt dat ik me nog dieper besef dat ik als hulpverlener verantwoordelijkheid draag om de hele mens te zien in interactie met mij. Alles resoneert mee, dus óók mijn eigen angsten en stress neem ik mee in het contact met mijn cliënt. Een paar jaar geleden nu was in een Engeland op retraite. Daar kwam ik in contact met een lang weggestopte levenswens: ‘ik wil een baken van licht zijn in de wereld’. Ik was me toen nog niet bewust van de vergaande invloed hiervan op mijzelf én de ander die ik ontmoet. Niet lang na thuiskomst werd ik weer door de dagelijkse sleur in beslag genomen. Het zien van deze docufilm heeft mij weer gebracht bij waar het leven om draait: “Je kunt tegenslag en verlies in je leven niet voorkomen, je kunt wèl bepalen hoe je je ertoe
verhoudt”, met andere woorden: vertrouw de diagnose, niet de prognose.